در سال 2009 دفتر مبارزه با جرم و مواد مخدر سازمان ملل، به مناسبت صدمین سال تشکیل کنفرانس شانگهای گزارشی را منتشر کرد با عنوان «یک قرن کنترل بین‌المللی مواد مخدر» [1] A Century of International Drug Control. در ابتدای این گزارش آمده است که در سال 1906میلادی 25 میلیون نفر معادل 1.5 درصد از جمعیت آن روز به تریاک اعتیاد داشتند در حالیکه در سال 2008 16.5 میلیون نفر معادل 25/0 درصد از جمعیت جهان به تریاک و مشتقات آن معتاد هستند. همچنین در آن سال‌ها 41000 تن تریاک تولید می‌شد که پنج برابر تریاک تولیدی در سال 2008 است.  این امر نشانه‌ای بر موفقیت نسبی برنامه‌های کنترل و مبارزه‌ی بین‌المللی با مواد مخدر به شمار می‌رود.

خلاصه‌ای از اتفاقات مهمی که در این صد سال صورت گرفته در زیر آمده است:

1909  اولین کنفرانس بین‌المللی درباره مواد مخدر، کمیسیون تریاک، در شانگهای تشکیل شد.

1912  اولین معاهده بین المللی کنترل مواد مخدر در جهان، کنوانسیون بین المللی تریاک در لاهه به تصویب رسید.

1914  جنگ جهانی اول باعث رشد سریع مصرف مواد مخدر در بسیاری از کشورها شد.

1919/1920   کنوانسیون بین‌المللی تریاک به بخشی از معاهدات صلح جنگ جهانی اول تبدیل شد و باعث تصویب آن توسط بسیاری از کشورها شد.

1920  جامعه ملل تأسیس شد و متولی اجرای کنوانسیون تریاک شد.

1925  یک معاهده ارتقا یافته بین المللی تریاک تصویب شد و دامنه موضوع خود را به شاهدانه نیز گسترش داد.

1931  کنوانسیون تحديد ساخت و تنظيم توزيع مواد‌مخدر، هدف خود را محدود کردن عرضه مواد مخدر به مقادیر مورد نیاز برای اهداف پزشکی و علمی قرار داد.

1936  کنترل بین‌المللی مواد مخدر از جامعه ملل به سازمان ملل متحد که تازه تأسیس شده بود، منتقل شد. شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد، کمیسیون مواد مخدر (CND) را به عنوان نهاد مرکزی سیاستگذاری سازمان ملل در امور مربوط به مواد مخدر تأسیس کرد. 

1948  پروتکل مواد مخدر مصنوعی به اجرا در آمد و مجموعه‌ای از مواد جدید را تحت کنترل بین‌المللی قرار داد.

1953  پروتکل تریاک امضا شد که تولید و تجارت تریاک را به نیازهای پزشکی و علمی محدود میکرد.

1961  معاهده واحد مواد مخدر تصویب شد که سنگ بنای رژیم بینالمللی کنترل مواد مخدر در امروز است و توافق نامه های کنترل مواد مخدر تا آن زمان را در خود ادغام نمود. معاهده واحد، همه مواد کنترل شده را فهرست کرده و هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر (INCB) را ایجاد کرد.

1971  کنوانسیون مواد روانگردان تصویب شد که در پاسخ به افزایش استفاده از این داروها در چندین کشور بود.

1972  معاهده واحد توسط یک پروتکل اصلاح شد تا بر نیاز به ارائه خدمات پیشگیری، درمان و توانبخشی کافی تأکید کند.

1988  کنوانسیون مبارزه با قاچاق مواد مخدر و مواد روانگردان تصویب شد که برای مقابله با تهدید امنیتی ناشی از قاچاق مواد مخدر در تعدادی از مناطق بود.

1991  برنامه بینالمللی کنترل مواد مخدر سازمان ملل متحد (UNDCP) در وین تأسیس شد.

1998  نشست ویژه مجمع عمومی سازمان ملل متحد (UNGASS) برای تقویت تلاشهای کشورهای عضو برای کاهش تقاضا و عرضه مواد مخدر تشکیل شد.

2002  دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) تشکیل شد که هنوز نیز فعال است.

2003  معاهده سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی لازم‌الاجرا شد این امر ظرفیت بین‌المللی را برای مقابله با جرایم سازمانیافته از جمله قاچاق مواد مخدر تقویت می‌کرد.