این کنفرانس زمینهساز شکلگیری اولین معاهده بینالمللی در زمینه مبارزه با مواد مخدر، یعنی معاهدهی بینالمللی تریاک شد که در لاهه (هلند) در ماه ژانویه سال 1912 (دی 1290) امضا شد. این معاهده در سال 1919 (1297) همزمان با تشکیل جامعه ملل (نسخه اولیه سازمان ملل متحد)، در سطح جهانی به اجرا در آمد. نکته مهم اینکه در بین امضاکنندگان این معاهده نام ایران به چشم نمیخورد، در حالیکه نماینده ایران در کنفرانس شانگهای حضور داشت.
مهار تجارت بی رویه مواد مخدر، هدف اصلی معاهده
هدف اصلی معاهده مذکور، مهار تجارت بیرویه مواد مخدر در جهان بود، بنابراین امضا کنندگان این معاهده قواعدی برای ممنوعیت صادرات مواد مخدر وضع کردند ولی اجباری برای اعلام ممنوعیت مصرف یا کشت این مواد نداشتند، چه برسد به جرمانگاری این موارد، بنابراین در این معاهده نیز اثری از جرمانگاری یا اعمال قوانین کیفری برای مواد مخدر دیده نمیشود.
در فوریه 1925 (بهمن 1303)، یک معاهده بینالمللی تجدیدنظر شده در مورد مواد پرخطر در ژنو امضا شد که در سپتامبر 1938 (مهر 1317) لازم الاجرا شده و در مجموعه معاهدات جامعه ملل به ثبت رسید.
نتیجه این معاهده چه بود؟
در پی این معاهدات، سیستم بینالمللی کنترل مواد مخدر در سال 1920 تحت نظارت مجموعهای از کشورها و از سال 1946 (1325) تحت نظارت سازمان ملل متحد شکل گرفت. از همان زمان به دنبال احساس نیاز به بروزآوری و تجمیع مقررات بینالمللی مبارزه با مواد مخدر، کار بر روی یک معاهده بینالمللی جامع آغاز شد و تا سال 1961 طول کشید.
دیدگاه خود را بنویسید