براساس نقشه راه ملی مبارزه با مواد ترکیه به طور کلی «وزارت خانواده و خط‌مشی‌های اجتماعی»، «وزارت سلامت»، «وزارت کشور»، «بخش تماس ملیِ مرکز اروپایی نظارت بر مواد و مصرف‌کنندگان مواد مخدر» و نیز «جامعه صلیب سبز ترکیه» مسئول اجرای فعالیت‌های معطوف به پیشگیری از مواد در این کشور هستند. همچنین در سطح محلی نیز «کمیته‌های راهبردی استانی» که توسط معاونان استانداران مدیریت می‌شود، راه‌اندازی شده تا برنامه‌های محلی را همراستا با نیازهای آن استان تدوین و اجرا نماید.
در ترکیه فعالیت‌های معطوف به پیشگیری بر آگاهی‌بخشی عامه مردم متمرکز است. برخی ابتکارات هم با هدف ارتقای مهارت‌های فردی و اجتماعی جوانان و حمایت از محیط‌های بازدارنده از مصرف مواد میان اقشار آسیب‌پذیر اخیراً در این کشور درپیش گرفته شده است.
فعالیت‌های پیشگیرانه محیطی نیز عبارتند از تلاش برای تأثیرگذاری بر فرایند تصمیم‌گیری در قبال مصرف مواد و محدود ساختن دسترسی به مواد.
در ترکیه همچنین بازرسانی مسئول ممانعت از مصرف تنباکو در محیط‌های سرپوشیده عمومی شده‌اند و به همراه تیمی متشکل از ۶۰ بازرس در ۶ شهر مختلف در این زمینه فعالیت می‌کنند. اقدام دیگر محدود کردن تبلیغات و دسترسی به مواد است که از سوی مرجع تنظیم مقررات تنباکو و الکل و نیز شرکت رادیو و تلویزیون ترکیه انجام می‌گیرد. وزارت آموزش ملی، مسئول اجرای برنامه‌های جامع پیشگیری از مواد در مدارس ترکیه است. مداخلات پیشگیرانه با جامعه هدف جوانان، از سوی سازمان‌های غیردولتی هم حمایت می‌شود. روشی که در این زمینه بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، پشتیبانی مشاوره‌ای، برگزاری همایش‌ها، پنل‌های گفت‌وگویی و نیز کنفرانس‌های مختلف است. یکی از علائم موفقیت در برنامه‌های کاهش تقاضا یکپارچه سازی سیستم آموزشی، بهداشتی و اجتماعی است. در این زمینه هماهنگی میان بخش‌های دولتی و غیردولتی برای جذب همکاری بنیادهای خیریه، انجمن‌های مذهبی، مساجد و انجمن‌های کلیسایی و بخش خصوصی اهمیت اساسی دارد. دولت ترکیه برای رسیدن به این یکپارچگی تلاش می‌کند تا همکاری میان وزارتخانه‌های مرتبط (وزارتخانه‌های آموزش، جوانان و ورزش، بهداشت و رفاه اجتماعی)، همکاری میان رشته‌ها و شاخه‌های علمی متفاوت و همکاری با سازمان‌های بین المللی مرتبط و درگیر با حوزه مبارزه با مواد (به منظور استفاده از تجارب خارجی و کمک‌های آنها) را تا حد ممکن تقویت کند.
اهداف راهبرد ملی ترکیه در کاهش تقاضای مواد مخدر و روانگردان‌ها به شرح زیراست:
1. حمایت از شهروندان و به ویژه جوانان در تصمیمات فردی برای زندگی بدون مواد
2. کنترل شیوع موارد سوء‌بهداشتی و عواقب اجتماعی ناگوار که باعث تشدید گرایش به سمت مصرف مواد روانگردان می‌شوند
3. افزایش سطح دانش و آگاهی و ارتقای کیفیت مهارت‌های مربوط به مقاومت و فراگیری مهارت‌های زندگی در کودکان درحال تحصیل در مقطع ابتدایی و راهنمایی از طریق معرفی برنامه‌های مربوط به پیشگیری و
گنجاندن آنها در برنامه‌های آموزشی و از طریق حمایت از برنامه‌های موثر پیشگیرانه
4. آموزش جمعیت هدف شامل (معلمان، پزشکان و مددکاران مراقبت‌های بهداشتی اولیه، مددکاران اجتماعی و
گروه‌های همسالان) که در زمینه پیشگیری اولیه فعال هستند
5. افزایش آگاهی عمومی در مورد خطرات، نتایج و عواقب منفی مصرف مواد روانگردان از طریق استفاده از
وسایل ارتباط جمعی
6. درگیر ساختن جوامع محلی و مقامات شهرها و نواحی در فعالیت‌های مربوط به پیشگیری با مورد توجه قراردادن جمعیت جوان در معرض خطر در محیط مدرسه، خانواده و اجتماعات محلی
7. معرفی برنامه‌های مداخله زودرس و خدمات سرپایی
8. پشتیبانی از فعالیت‌های جایگزین برای اوقات فراغت برای افراد جوان به عنوان وسیله‌ای برای نفوذ و تاثیرگذاری بهداشتی بر رفتار و الگوی زندگی.
دیدگاه خود را بنویسید